İsmail'in aklı çok karışmıştı.Ne yapacağını gerçekten bilmiyordu.Allah var mı yok mu ? Babam beni seviyor mu sevmiyor mu? Ve hala cellatlığa devam ediyordu. Bir gün oraya Yunus'u tanıyan bir adam gelmişti. Ve işkence ediliyordu. Tam masaya bağlanıp gerdirildiği sırada Adam "Babana çok benziyorsun fakat huyun hiç benzememiş."Dedi. İsmail'de çok sinirlendi.Ama içinde bir kuşku oluştu.Acaba babam var mıydı? Beni mi arıyordu? İçinde kuşkular vardı.İşkence ederken bile bunu düşünüyordu. Babasına olan özlemi onu yeyip bitiriyordu. Sonra ustası emir verdi hadi Samuel bu adama İşkence et diye İsmail de bu tam kendimi gösterebileceğim bir şey dedi.Tam işkence uygulayacak iken  adam: Tekrar babasından bahsetti. Ve İsmail o anda yüreğinden vurulmuşa döndü. Adamı idam edemedi. Ve İsmail'i kaçırdılar. İsmail babasını bulunca belki affedecekti belki nefret edecekti. Ama kalbinde atamayacağı bir kin oluşmayacaktı. Çünkü babası o.