Şimdi ne yapacaktı Yunus Sitaresi ölmüştü onu kaybetmişti. yıkılmıştı onu çok seviyordu. O Yunus'un yıldızı güneşi dünyasıydı.Yunus onsuz bir hiçti ama onun da Allah'ı vardı. Allah'a verdi kendini Allah için çalıştı. Sitare'yi unutmak için odun taşıdı.Aslında unutmak için değil acısını dindirmek için Allah'a yöneldi. Tapduk Emre'nin dergahında Sitare'yi dindirdi.Allah tabi ki ona karşılığını verecekti bir gün Fakat İsmail'i o da yoktu.ondan ne haber kaçırılmıştı.Cellat olarak işe başladı.Kim ister ki cellat olmayı insanların canını almayı Allah'tan başka bu iş kime düşer? Köle etmişlerdi İsmail'i ilk başta sonra insanların canını alma ile görevlendirildi. Bir ustası vardı. Arn diye başta kötü gibi görünen bu adam İsmail'i bir sapığın elinden kurtardığı günden beri İsmail'in en dostu olmuştu.Ve Arn Ustası işkence yaptıktan sonra hücresine çekilip saatlerce ağlarmış.Dediğim gibi kim ister bir cana son vermeyi bu can Allah'ın iken. Arn Usta bunu istemiyordu.fakat kaderi bunu yapmasını gerektiriyordu. Kim bilir ne yaşadı?Bir kaç sayfa sonra gerçekten yıkıldım.Sevdiği kız yüzünden cellatlığı bırakmış kız cellat olmasını istemiyormuş diye.Bir kış gecesinde cahillik yapıp kız ile birlikte olmuş ve kız hamile kalmış ve keşişler bunu Girit'e göndermişler. Aslında hiç insan öldürmemeye yemin etmiş fakat Sevdiği kız manastırda rahibelerin eziyeti ile ölmüş ve çocuğu da günah tohumu diye boğup hela kuburuna atmışlar.Yani okuduğumda o kadar sinirlendim ki. bu nasıl bir zihniyet sen kim oluyorsun da masum bir çocuğun canına kıyacak kadar zalimleşiyorsun ve bir kadını öldürecek kadar.Ve tüm emirleri Arn Usta'yı Girit'e gönderen keşiş vermiş.İşte bunu duyunca
Aşkının ve bebeğinin intikamını almak için o keşişin etlerini lif lif ayırmış ve o günden sonra tüm kötüleri bu şekilde cezalandırmış.Sonra da tanrının adaletli olmadığını gözlemlemiş ve tanrıya olan inancı da yok olmuş.Bence kul olmak Allah'ın verdiği tüm sıkıntılardan bıkıp senden nefret ediyorum demek değil verdiği tüm sıkıntılara göğüs verip daha çok ona sarılmaktır.